Znaczenie kliniczne | Cheyletiella parasitivorax jest zewnętrznym pasożytem skórnym, często określanym jako „łupież żyjący”. Pasożytuje na wielu gatunkach zwierząt, w tym na królikach, psach, kotach i rzadziej u ludzi. Cheyletiella jest przyczyną dermatozy, która może być problemem zarówno w hodowlach komercyjnych, jak i wśród zwierząt domowych. Infestacja cheyletiellozą charakteryzuje się suchą, łuszczącą się skórą, miejscowym zaczerwienieniem, wypadaniem sierści i intensywnym świądem. |
---|---|
Metody leczenia | Leczenie obejmuje użycie środków przeciwpasożytniczych zewnętrznych i/lub systemowych. Do często stosowanych preparatów należą selamektyna, fipronil, ivermektyna oraz moxidektyna. Konieczne może być również wsparcie dermatologiczne w postaci szamponów medycznych i suplementów wspomagających zdrowie skóry. Ważne jest jednoczesne leczenie wszystkich zwierząt w gospodarstwie domowym, a także środowiska, aby zminimalizować ryzyko reinfestacji. |
Rozmieszczenie geograficzne | Cheyletiella parasitivorax występuje na całym świecie, bez wyraźnej preferencji klimatycznej. Pasożyt jest powszechnie rozpowszechniony tam, gdzie żyją jego gospodarze, z większą częstotliwością w schroniskach dla zwierząt, hodowlach i gospodarstwach domowych. |
Charakterystyka ogólna
Cheyletiella parasitivorax to niewielkie, ale dość wytrzymałe roztocze mierzące około 0,4 mm długości. Charakterystyczna jest dla nich obecność „grzebieni” na ich odnóżach, które używają do poruszania się między włosami gospodarza. Roztocza te mają przezroczyste do białawego ciała, przez co mogą być trudne do zauważenia na skórze lub w sierści zwierząt.
Geograficzne występowanie
Cheyletiella parasitivorax jest spotykany w różnorodnych środowiskach, od chłodnych po umiarkowane strefy klimatyczne. Jego obecność nie jest ograniczona do żadnej specyficznej lokalizacji geograficznej, a pasożyt adaptuje się do życia zarówno w warunkach domowych, jak i na wolności.
Cykl życiowy i sposoby transmisji
Pasożyt ten ma prosty cykl życiowy, który może być ukończony w ciągu około 3 tygodni i obejmuje jaja, larwy, protonimfy, deutonimfy i postacie dorosłe. Cheyletiella parasitivorax rozprzestrzenia się poprzez bezpośredni kontakt z zarażonymi zwierzętami lub poprzez kontakt z przedmiotami, na których znajdują się jaja czy dorosłe roztocza, takimi jak pościel, szczotki czy meble.
Symptomy i diagnostyka
Symptomy infestacji to przede wszystkim świąd, rumień, wypryski oraz łupieżowate złuszczanie naskórka. Cheyletiella może być trudna do zdiagnozowania ze względu na swoją przejrzystą budowę ciała. Diagnostyka opiera się na wykryciu pasożytów lub ich jaj w zeskrobach skórnych, taśmach klejących przyłożonych do skóry lub przez bezpośrednią obserwację pod mikroskopem.
Zapobieganie i kontrola
Optymalne zapobieganie cheyletiellozie polega na regularnych kontrolach zdrowotnych zwierząt, stosowaniu profilaktycznych środków przeciwpasożytniczych oraz utrzymaniu higieny w środowisku życia zwierząt. Ponadto, nowo przybyłe zwierzęta powinny być badane pod kątem obecności pasożytów przed wprowadzeniem do istniejącej populacji zwierząt domowych.
Czy Cheyletiella parasitivorax może przenosić się na ludzi?
Tak, chociaż roztocze to preferuje zwierzęta jako swoich gospodarzy, może czasowo pasożytować na ludziach, powodując swędzenie i drobne wysypki, szczególnie na rękach i przedramionach. Kontakty te są jednak zazwyczaj krótkotrwałe.
Jakie są najczęstsze symptomy cheyletiellozy u zwierząt?
Objawy zakażenia Cheyletiella u zwierząt to przede wszystkim intensywne drapanie, łupież, wypadanie sierści i stan zapalny skóry. W niektórych przypadkach może nie występować żaden z wymienionych symptomów, co utrudnia szybką diagnostykę.
Jak można leczyć zwierzęta zarażone Cheyletiella?
Leczenie wymaga użycia odpowiednich środków przeciwpasożytniczych, które są dostępne w postaci kropli, sprayów czy iniekcji. Często konieczna jest też dezynfekcja środowiska życia zwierzęcia w celu zapobiegania reinfestacji.