Cystoisospora burrowsi

Objawy zarażenia pasożytem Cystoisospora burrowsiBiegunka, utrata apetytu, odchudzenie, osłabienie
Leczenie inwazjiAntybiotyki, leki przeciwpierwotniakowe, nawodnienie
Przenoszone chorobyBrak potwierdzonych przypadków przenoszenia innych chorób przez ten pasożyt

Opis pasożyta Cystoisospora burrowsi

Cystoisospora burrowsi to pierwotniak, który należy do rodziny Eimeriidae. Pasożyt ten głównie zasiedla przewód pokarmowy psów, ale może również wystąpić u innych zwierząt domowych. Jest często spotykany w schroniskach dla zwierząt i w hodowlach.

Występowanie pasożyta

Cystoisospora burrowsi jest rozpowszechniony na całym świecie, jednakże częściej występuje w regionach o cieplejszym klimacie oraz tam, gdzie zwierzęta są trzymane w warunkach zbiorowych.

Cykl życiowy pasożyta Cystoisospora burrowsi

Pasożyt ma cykl życiowy typowy dla pierwotniaków z rodziny Eimeriidae. Infekcyjne oocysty są wydobywane z kałem i mogą zainfekować nowego gospodarza poprzez spożycie. W jelicie cienkim oocysty pękają, uwalniając sporozoity, które zakażają komórki ściany jelita.

Objawy inwazji pasożyta Cystoisospora burrowsi

  • Biegunka
  • Utrata apetytu
  • Odchudzenie
  • Osłabienie

Najczęściej stosowane leki

Leczenie Cystoisospora burrowsi zwykle obejmuje stosowanie antybiotyków i leków przeciwpierwotniakowych, takich jak sulfonamidy. Ważne jest również nawodnienie zwierzęcia i wsparcie dietetyczne.

Jak zapobiec zarażeniu

Najskuteczniejszą metodą zapobiegania jest utrzymanie dobrej higieny. Regularne usuwanie odchodów i dezynfekcja są kluczowe, jak również izolacja zainfekowanych zwierząt.

Czy Cystoisospora burrowsi jest aktywny przez cały rok?

Tak, choć jest więcej przypadków w okresach cieplejszych i wilgotniejszych.

Czy można się zarazić od zainfekowanego psa?

Teoretycznie tak, ale prawdopodobieństwo jest bardzo niskie. Pasożyt jest znany głównie jako problem weterynaryjny.

Jakie badania diagnostyczne wykonuje się w przypadku podejrzenia zarażenia?

Najczęściej stosuje się badanie mikroskopowe próbek kału w celu identyfikacji oocyst.

Dodaj komentarz