Trichuris vulpis

Objawy zarażenia pasożytem Trichuris vulpisBiegunka z krwią, osłabienie, nudności, anemia
Leczenie inwazjiFebantel, fenbendazol, milbemycyna
Przenoszone chorobyBrak danych o przenoszeniu chorób na ludzi

Opis pasożyta Trichuris vulpis

Trichuris vulpis, znany również jako psia whipworm, to nicienie pasożytujące w jelicie grubym psów. Jest to jedno z najbardziej powszechnych pasożytów wewnętrznych, które mogą zaatakować psy. Pasożyt wygląda jak bicze, stąd jego angielska nazwa „whipworm” (whip = bicze). Ma długi, cienki przedni koniec i krótki, gruby tył, co daje mu charakterystyczny wygląd.

Występowanie pasożyta

Trichuris vulpis występuje na całym świecie, ale najczęściej można go spotkać w krajach o umiarkowanym klimacie. Schroniska dla zwierząt, parki i inne miejsca o dużym zagęszczeniu psów są środowiskami szczególnie sprzyjającymi rozprzestrzenianiu się tego pasożyta.

Cykl życiowy pasożyta Trichuris vulpis

Cykl życiowy tego pasożyta rozpoczyna się od jaj, które są wydalane razem z kałem psa. Jaja mogą przebywać w glebie przez kilka miesięcy zanim staną się infekcyjne. Po spożyciu przez psa, jaja rozprzestrzeniają się w jelicie grubym, gdzie dojrzewają do formy dorosłej. Tam też zaczynają produkować kolejne jaja, które są wydalane z organizmu.

Objawy inwazji pasożyta Trichuris vulpis

  • Biegunka, często z domieszką krwi
  • Osłabienie i utrata wagi
  • Nudności i wymioty
  • Anemia

Najczęściej stosowane leki

Do leczenia infekcji spowodowanej przez Trichuris vulpis najczęściej stosuje się febantel, fenbendazol lub milbemycynę. Zawsze jednak leczenie powinno być konsultowane z weterynarzem.

Jak zapobiec zarażeniu

Regularne odrobaczanie, unikanie zanieczyszczonych terenów oraz kontrola i higiena miejsc, w których przebywa pies, są kluczowe dla zapobiegania infekcji.

Czy Trichuris vulpis jest aktywny przez cały rok?

Tak, pasożyt ten jest aktywny przez cały rok i nie wykazuje sezonowości.

Czy Trichuris vulpis jest niebezpieczny dla ludzi?

Choć jest to głównie pasożyt psów, nie ma dowodów, że przenosi się na ludzi.

Jakie badania są zalecane do diagnozy?

Diagnoza zwykle opiera się na badaniu kału, w którym można znaleźć jaja pasożyta. Badanie to jest jednak trudne i nie zawsze skuteczne, dlatego czasem konieczne są dodatkowe badania.

Dodaj komentarz